استفاده از شعر برای اثر بخشی بیشتر ارتباطات

بعضی حرف ها را مستقیم نمی توان گفت 

و استفاده از شعر نوعی از بیان است که هم موزون و خوشایند بوده  و هم می تواند اثر بخشی بیشتری داشته باشد:

مثلا  اگر بخواهیم  به دوستی بگوییم (یا بخودمان گوشزد کنیم)  که به سر و وضع ظاهری خود رسیدگی کند ، شاید شعر زیر شعر زیبایی باشد:

اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست، برون شیشه زحال درون شیشه گواست

 یا شاید شعر زیر باعث شود که یادمان بماند که با هر کسی نشست و برخاست نداشته باشیم :

یک زمان صحبتی با اولیا ، بهتر از صد ساله طاعت بی ریا

همواره هم قرار نیست که حرف هایمان بوی نصیحت داشته باشد و ادبیات ما هم چنین نیست و گاهی هم با معشوق خود سر و کار داریم و با او دمخور هستیم ... استفاده از شعر در این حوزه هم خیلی زیبایی آفرین و لذت بخش جذاب است . مثلا زمان چت کردن با معشوق خود به جای آنکه مستقیم از او بخواهیم عکسش را برایمان بفرستند یا کمی برایمان حرف بزند ، ممکن است از  شعر زیر استفاده کنیم :

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست ، بگشای لب که قند فراوانم آرزوست